Αγαπητέ κ. Σομαλακίδη, πρόεδρε του Οργανισμού Εκπαιδευτικής Ρομποτικής,

Η απογοήτευσή μας, μας δίνει το θάρρος ή αν θέλετε το θράσος να σας απευθύνουμε την παρούσα επιστολή προκειμένου να διαμαρτυρηθούμε για την απαράδεκτη στάση σας απέναντι στις ομάδες μας κατά τον 5ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Εκπαιδευτικής Ρομποτικής.

Για 1η χρόνια φέτος στην ακριτική Θράκη και συγκεκριμένα στο 1ο Γενικό Λύκειο της Ξάνθης καταφέραμε με πολύ χαρά και πολύ κόπο να εντάξουμε στις δραστηριότητες του σχολείου μας την εκπαιδευτική ρομποτική. Πλήθος ανθρώπων κινητοποιήθηκαν και κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες, προκειμένου το όραμά μας να γίνει πραγματικότητα. Ο σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων του σχολείου μας, παρότι ζούμε σε εποχές οικονομικής στενότητας, κατάφερε να βρει χορηγούς ώστε να χρηματοδοτηθεί η αγορά του ρομποτικού εξοπλισμού. Οι καθηγητές πληροφορικής του σχολείου μας σε συνεργασία με το Διευθυντή με πολύ κόπο αναζήτησαν και έφεραν στο σχολείο μας επιστήμονες προκειμένου να μιλήσουν στους μαθητές μας για την αξία και τα οφέλη της εκπαιδευτικής ρομποτικής.

Οι μαθητές μας έδειξαν έντονο ενδιαφέρον, οργανώθηκαν σε ομάδες και ξεκίνησε έτσι η επίπονη διαδικασία της εκπαίδευσής τους. Οι προπονήσεις γίνονταν κάθε Σάββατο για 2 ώρες και τις τελευταίες εβδομάδες πριν το διαγωνισμό καθημερινώς επί 5 ώρες! Στους περιφερειακούς αγώνες της Θεσσαλονίκης οι 2 ομάδες μας ήταν ανταγωνιστικές (μάζεψαν όλες τις κόκκινες μπάλες από την πίστα) και κατέλαβαν τη 2η και 3η θέση.

Οι μαθητές μας ήταν ενθουσιασμένοι διότι οι κόποι τους απέδωσαν καρπούς. Εμείς ως γονείς και εκπαιδευτικοί ήμασταν ακόμη πιο χαρούμενοι διότι βλέπαμε στα μάτια τους τη χαρά και μια δίψα για γνώση πρωτόγνωρη, που δεν τη συναντά κανείς εύκολα στα μαθήματα του σχολικού προγράμματος.

Παρότι τα έξοδα για τη συμμετοχή των παιδιών μας στους τελικούς της Αθήνας θα ήταν πολλά, ο σύλλογος γονέων δραστηριοποιήθηκε άμεσα και εξασφάλισε τα έξοδα ταξιδιού και διαμονής (περίπου 500 ευρώ χρειάστηκαν!). Με ενθουσιασμό τα παιδιά μας διένυσαν οδικώς 750 χιλιόμετρα προκειμένου να συμμετάσχουν στη γιορτή αυτή. Σκοπός μας δεν ήταν μόνο η διάκριση, αλλά η χαρά της συμμετοχής και η ευκαιρία να συναντήσουν παιδιά της ηλικίας τους από όλη την Ελλάδα με κοινά ενδιαφέροντα.

Όταν ξεκίνησαν οι αγώνες, κατά τη φάση της συναρμολόγησης, τα παιδιά μας πολύ γρήγορα αντιλήφθηκαν ότι οι αισθητήρες χρώματος που διέθεταν (της lego) δεν μπορούσαν να ανιχνεύσουν ΚΑΝΕΝΑ χρώμα ακόμη και από την απόσταση του 1 mm. Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα μετά από λίγο αντιλήφθηκαν όλες οι ομάδες στην κατηγορία του λυκείου που χρησιμοποιούσαν τους ίδιους αισθητήρες. Αντιθέτως οι λιγοστές ομάδες που χρησιμοποιούσαν τους αισθητήρες χρώματος της HiTechnic δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα.

Μη ξέροντας τι να κάνουν οι μαθητές μας απευθύνθηκαν σε εσάς προσωπικά κ. Σομαλακίδη προσπαθώντας να σας περιγράψουν το πρόβλημα. Η απάντηση που έπαιρναν από εσάς, ότι «έχετε κάνει λάθος στο πρόγραμμα», εκτός του ότι δεν σας τιμά ως πρόεδρο οργανισμού ρομποτικής (καθώς δείχνει ότι σας λείπουν στοιχειώδεις γνώσεις ρομποτικής), νιώθουμε ότι υποτιμά τη δική μας νοημοσύνη και ταυτόχρονα προσβάλει τα μέλη της επιστημονικής επιτροπής. Ο δυνατός φωτισμός της αίθουσας των αγώνων ήταν ξεκάθαρα η αιτία του προβλήματος καθώς όταν «σκέπαζαν» τις μπάλες και τους αισθητήρες με τις μπλούζες τους, η αναγνώριση των χρωμάτων γινόταν κανονικά.

Στη συνέχεια οι μαθητές όλων των ομάδων που είχαν το ίδιο πρόβλημα προσπαθούσαν ματαίως επί 2 ώρες να σας πείσουν να κάνετε κάτι. Το ότι μεταφέρθηκε ένα τραπέζι λίγο πιο αριστερά στην άκρη της αίθουσας δεν άλλαξε κάτι στη συμπεριφορά των αισθητήρων.

Το επιχείρημά σας ότι «οι συνθήκες είναι κοινές για όλους», μπορεί να ακούγεται λογικό, όμως εδώ δεν πρόκειται για επαγγελματικές ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό. Πρόκειται για εκπαιδευτικό διαγωνισμό, που πρωτίστως θα έπρεπε να ενθαρρύνει και όχι να απογοητεύει τους μαθητές. Να αφήνει σε όλους τη χαρά ότι διαγωνίστηκαν.

Αγαπητέ κ. Σομαλακίδη, μπήκατε έστω και για ένα δευτερόλεπτο στη θέση των μαθητών μας, να προσπαθήσετε να κατανοήσετε πώς αυτοί αισθάνονται; Επί 4 ώρες είχαν τα κεφάλια σκυμμένα και περίμεναν να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης για να φύγουν. Διένυσαν 1500 χιλιόμετρα να πάνε και να έρθουν στην Αθήνα, αφιέρωσαν αμέτρητες ώρες για να προετοιμαστούν, δεν έκαναν ΚΑΝΕΝΑ ΛΑΘΟΣ στη συναρμολόγηση ή στον προγραμματισμό του ρομποτικού μηχανισμού. Γιατί δεν τους δώσατε καν τη δυνατότητα να αγωνιστούν;

Ασφαλώς δεν ήσασταν εσείς υπεύθυνος για το φωτισμό της αίθουσας. Λύσεις όμως υπήρχαν. Δυστυχώς όμως διάθεση να βοηθήσετε δεν υπήρχε. Σας παρακολουθούσε πολύς κόσμος εδώ στην Ξάνθη μέσα από το live streaming. Δεν είδαμε καν να ενημερώνεται ή να συνεδριάζει για το πρόβλημα η επιστημονική επιτροπή. Δίνατε την εντύπωση ότι μόνος σας ενεργείτε και αποφασίζετε. Θα μπορούσαν πολύ εύκολα τα τραπέζια να είχαν μεταφερθεί σε άλλη αίθουσα που να μην «τύφλωνε» τους αισθητήρες.

Θεωρείτε τη διοργάνωση επιτυχημένη όταν από τις 20 περίπου ομάδες του Λυκείου, μόνο μία ή δύο κατάφεραν να μαζέψουν όλες τις κόκκινες μπάλες από την πίστα; (και αυτές φυσικά με τον αισθητήρα της HiTechnic).

Λυπούμαστε ειλικρινά που βάλαμε τα παιδιά μας να συμμετέχουν σε μια τέτοια διαδικασία. Αισθανόμαστε εξοργισμένοι και απογοητευμένοι από τον αντιπαιδαγωγικό τρόπο με τον οποίο ενεργήσατε.